Bij mijn lieve dochter in de buurt. Dat wilde ik nu echt graag. Die punt achter de kunsthandel? Die staat met inkt, niet meer met potlood. Alleen voor vernissages kom ik nog naar de galerij. Het gedoe eromheen… dat geef ik uit handen. Nu echt. Belofte.
Antwerpen heb ik meegenomen naar Breda. Zo voelt het nochtans. Enkel het uitzicht op de Schelde mist. Verder heb ik alles hier. Café’s met grote leestafels, restaurants met interessante kaart, een theater dat er echt toe doet. En als ik het grootse even mis, elk uur een directe trein d’Anvers.
Ik zag de tekeningen en ik wist het. Die gevel spreekt boekdelen. Dit gebouw heeft echt iets meegemaakt. Het is hier niet weggezet om mijn persoontje te huisvesten. Het is de loop van de geschiedenis, waar ik bij aan mag sluiten.
Op de hoogte blijven? Maak een account aan en wij houden je met nieuwsbrieven op de hoogte!